गीर्वाणतरङ्गिणी

डा. राघवेन्द्राचार्यः राचूरि

निदाघवर्षाहिमशीतशैशिरम्

वसन्तमत्यन्तसुगन्धवासितम्

सर्वर्तुशोभाञ्चितपूर्णषड्गुणं

नमामि गोपीसुतमादिपूरुषम् ।।

वसन्तः

अशोकताम्राधरपाणिपल्लवः

सशोकगोपीवनिताविनोदः

लसन् स मायूरसुपिञ्छमौलिः

वसन्तगोपालकबालमौलिः

निदाघः

स तप्तवातागमदीपितस्मरः

सवल्लकीकाकलिगीतनिस्वनः

सचन्दनाम्बूत्कलितातपक्लमो

निदाघरूपोsनुमताङ्गनागणः।

वर्षाः

सुज्ञानतोयाक्तसुभक्तमानसः

प्ररूढभक्त्त्यङ्कुरश्रीनिकेतनः ।

तटित्प्रभोद्दीपितपुण्यकीर्तनो

वर्षर्तुलीलोल्लसतीह माधवः ।।

शरत्

विकचकुसुमरम्यं गोपिकामञ्जुलास्यं

मधुप इव समोदं चुम्बनाप्तप्रमोदं

विरचयति स पुत्रो गोपिकाया निशासु

शरदिवकृतगात्रः श्रीनिवासोमलासु ।

हेमन्तः

तुहिनकिरणशुभ्रः शुक्लशीतांशुगर्भः

दितिकुलकृतशिक्षः गोत्रभिद्गोत्ररक्षः

कविजनकृतमोदः कामिनीबन्धुरेषः

निजजनपरितापं हन्ति हेमन्तरूपः

शिशिरः

शशति कुजनदुष्टस्थाणुशोभाविशेषः

ह्युदयति शिशिरेस्मिन् शीर्णपर्णावसादः

भुवि सुजनकुलानां पुण्यसंरक्षितानां

स्वमथितसुमानां पद्मिनीनां विकासः ।।

समारोपः

ऋतुगणगुणगानं कृष्णभावेन चीर्णं

कविहृदयविनोदं भूयसे भूयतान्मे ।

न च कुकविनिन्दा संपतेत् शीर्ष्णि कर्तुः

शरणजनरिरक्षादीक्षरामैकभर्तुः ।।